Kisah Si Palui Naik Bis Parai

Biasanya parak hari raya, banyak urang bulikan ka kampung handak marayakan Idulfitri itu wan sanak kaluarga. Bulik kampung itu sakaligus handak badandam-dandam apalagi bila sudah ampat lima tahun kada sing bulikan.

Kaya itu jua wan Palui laki bini sudah saling lawasan badiam di kuta, handak jua ziarah ka kaluarga wan ka mintuha. Sabujurnya saban tahun handak bulik tapi musti haja ada halangan karna kasibukan gawian, kada kawa maninggalakan tugas wan kada mandapat ijin.

Kita kada usah baulah macam-macam alasan kada kawa bulik ka banua abahnya ai. Karna apapun alasannya urang pasti sudah tahu haja bahwa kita kada bulik itu karna kada baduit, ujar bini Palui.

Aku paham haja tapi kita supan bila sampai katahuan urang bahwa wani hidup di kuta tapi hidup sakit, ujar Palui.

Jangankan gasan ungkus taksi, gasan hidup hari-hari haja sudah pas-pasan. Apalagi bulik parak hari raya ini harus ada ulih-ulih bawaan gasan kamanakan, gasan mamarina wan kakanakan kita saurang harus jua babaju hanyar, ujar nang bini.

Ayu ja kita bulik bapajam haja, napapun disambat urang badiam haja. Nang panting kawa bulik, ziarah, basilaturahmi wan sanak kaluarga. Hari rayanya, imbah tuntung sambahyang kita bagana di rumah haja lalu isuknya bulikan pulang ka kuta, ujar Palui.

Baisukan itu Palui laki bini wan anaknya tulakan ka taksian, handak manumpang mutur bis haja karna ungkusnya tamurah.

Kami dua ikung nang tuha wan dua ikung kakanakan barapa ungkusnya, ujar Palui batakun wan supir. Kaya urang jua, nang tuha bayar pul wan kakanakan dua ikung dianggap sakursi haja, jawab supir.

Kada kawa ditawar-tawarlah ? ujar palui, kami badua lalu kakanakan kami asuh haja, jadi nang bayar nang tuhanya haja, ujar Palui.

Ayu babuatlah, ujar supir. Tapi karna mutur bis sudah hibak, lalu Palui laki bini didudukakan di bangku kayu disasala kursi-kursi panumpang lainnya.

Sapanjang jalan Palui gagarunum kasakitan burit duduk di bangku apalagi inya laki bini baasuhan anaknya nang sudah sakulah kalas satu itu. Imbah sampai di taksian Palui turunan lalu handak mambayar, sambil baucap : Pir….. tadi bajanji kami duduk di kursi tapi nyatanya disuruh duduk di bangku, sampai asa lingsak burit apalagi aku hanyar waras babisul, ujar Palui sambil manyanyarik.

Nang duduk di kursi itu urang nang manukar karcis, tapi ikam sakaluargaan tadi kada bakarcis, jadi duduknya babangku haja, ujar supir. Supaya jangan galu katahuan bos, ayu ja bubuhan ikam sakaluargaan ini bayar saparu haja, ujar supir sambil babisik supaya kada kadangaran urang.

Kada kawa, ikam ini mangaramputi kami sampai kami tasiksa dalam mutur, ujar Palui makin banyaring supaya kadangaran urang. Kada lawas datang agen bisnya mamaraki Palui nang pina galu banar, lalu batakun: Ada apa pak? ujarnya. Lalu Palui bahimat manarangakan.

Ooooo…… kalu kaya itu kaina supirnya kutindak, sampiyan sakaluargaan kada usah bayar, parai haja, ujar agen itu. Alhamdulillah, ujar Palui kasukaan.