isah Si Palui dan Burung Hantu

Wayah bulikan ka kampung parak bulan puasa tadi Palui wan anak bininya manyawatakan jua bamalam di rumah kaluarganya nang badiam di Duhat.

Kampung itu tamasuk nang paling hujung makanya jalanannya masih jalan satapak, dikiri-kanannya masih hutan, hanya ada babarapa pondok gasan urang bataduh bila hujan.

Palui tulakan kasitu wan bininya dikawani anaknya saikung, mainjam sapida mamarinanya.

“Jauh banarkah rumah kaluarga nang kita ilangi ini?” ujar nang bini batakun karna marasa sudah bajam-jam duduk di ancak sapida balum jua ada kalihatan rumah urang.

“Satumat lagi kita sampai,” ujar Palui.

“Ujar sampiyan samalam bahwa jalanan kasitu jauhnya paling-paling sabilah ruku. Tadi sudah habis sabilah ruku balum jua ada kalihatan rumah urang,” ujar bini Palui.

“Basabarlah, ikam uyuh duduk di ancak tapi labih uyuh lagi aku nang maninjak sapida,” sahut Palui.

Imbah dua bilukan lalu manaik satumat, sampailah Palui karumah julaknya. Rumahnya nyaman banar mahadap pahumaan, kiri-kanannya banyak pupuhunan labat, dibawahnya ada sungai jaranih gasan mandian.

Malamnya imbah makanan, bubuhannya dudukan sambil bapapanderan di ruang tangah. Bakisah Palui wayah masih kakanakan rancak banar bamalam dirumah julaknya ini.

Imbah tuntung bakisahan handak guringan lalu lampu satrongking dipajahi karna disitu balum ada listrik, diganti lampu minyak nang kujup-kujup ditiup angin.

Palui wan bini wan anaknya masukan ka kalambu handak guringan. Sambil barabahan kadangaran macam-macam bunyi, maklum rumah di bawah puhun-puhun ganal.

Ada bunyi jangkrik, kodok, bunyi burung, raung anjing, suara kalikikan apalagi bila angin batiup.

“Bah, abah…. suara napa nang nyaring banar itu, asa cagatan bulu awak ulun mandangarnya,” ujar anak Palui.

“Oooo…. itu bunyi burung hantu, ujar Palui. “Burung hantu itu bisa maigut urang nang kada guring. Inya katuju manyambar tumbal kaya tumbal ikam itu. Lalu lakasi ragap guguling itu karna inya takutan malihat urang bakawan,” ujar Palui.

“Bujurlah abahnya, burung hantu takutan malihat urang nang bakawan?” ujar nang bini batakun.

“Burung itu labih takutan lagi bila malihat urang baragapan kaya anak kita maragap guguling itu,” ujar Palui.

“Abahnya…..abahnya…….aku takutan jua asa cagatan bulu awak mandangar suaranya,” ujar bini Palui sambil baparak kaanu Palui.

“Ayu lakasi kasini, ragap awakku supaya burung itu takutan, supaya inya kada babunyi lagi,” sahut Palui.

“Jangan ulun haja nang maragap, tapi sampiyan jua ragap ulun kuat-kuat, ulun takutan banar,” ujarnya.

Sampai liwat tangah malam, sampai bangun subuh mangaruh bubuhannya guringan kada saling lapasan ragapannya.

“Alhamdulillah, burung hantunya kada mangganggu kita barakat guring baragap,” ujar Palui imbah inya bangun baisukan sambil mambawai bininya mandi basah.