Kisah Palui Samuak Saliur

Samalam wayah di televisi manyiarakan partandingan main bal piala dunia, Palui baistilah bangun tangah malam.

Inya kada handak katinggalan karna nang main bubuhan harat-harat wan nang ngarannya partandingan parampat final pasti rami banar. Palui bagimit badiri karna kada handak mambangunakan bininya.

Wayah inya mambuka lawang dilihatnya mintuha laki sudah duduk di muka televisi, sambil muntung sidin kiyap-kiyap mamakan kacang.

“Wah.. abah sudah badahulu sakalinya,” ujar Palui marawa sambil duduk di higa sidin.

“Aku Lui lah kalu sual main bal kada parnah katinggalan. Apalagi malam ini partandingan final,” ujar mintuha Palui.

“Ulun sabujurnya katuju jua tapi amunnya tangah malam banar rancak kulir bah ai,” ujar Palui. “Tapi malam ini ulun paksaakan manuntun samamalamnya karna ulun kada handak takaji habar,” ujarnya pulang.

“Barapa sudah sakurnya bah?” ujar Palui batakun karna partandingan sudah bajalan parak satangah jam.

“Sudah 2-0. Nang putih nang manang,” ujar mintuha Palui sambil maraup ka kacang.

“Umai lah pian pina nyaman banar mangutil kacang kada babarian lawan manantu,” ujar Palui managuk liur kacar malihat mintuhanya pina nyaman bamamakan.

“Hau.. Ikam handak kah Lui? Maap Lui lah aku tadi kada ingat manawari. Ayu lakasi ambil jangan supan-supan,” ujar mintuhanya sambil manyurung ka piring kacang.

“Wah-wah..kacang kada bakulit katujuan ulun,” ujar Palui kasukaan langsung manyuap.

Paharatan mamamah Palui takajut kanapa maka rasa kacangnya pina anih, pina li'ir balandir wan babau liur basi. Tapi inya kada wani manakuni wan mintuhanya. Handak diluakakan kalu mintuhanya tasinggung ujar palui dalam hati, jadi tapaksa-ai tatap dimamahnya jua.

Kada saapa mintuhanya nang lagi asik mamakan kacang takuciak.

“Aduh!..ujar mintuhanya maingkut ka pipi.

“Kanapa bah ? kanapa takuciak, pian kasakitan gigi kah?” ujar Palui batakun.

“Ini nah, aku taigut nang karas. Ikam tahu saurang kalu gigiku ngini gigi tuha sudah banyak nang umpung jadi kada tapi kawa mamamah nang karas-karas,” ujar mintuhanya takuringis sambil maluak bigi kacang nang karas. Lalu sidin bulikakan ka dalam piring nang hibak wan kacang nang tadi, sidin ambil pulang mamutiki nang lamah. Imbah disuap, sidin takuciak pulang.

“Bah.. nang ini karas jua sakalinya!” ujar sidin mambulikakan pulang ka piring.

Malihat mintuhanya nangkaya itu, Palui manjalujuk handak muak. Langsung inya bukah ka kamar mandi mangaluarakan isi paparutannya.

“Mintuhaku itu sakalinya mamurici banar, pantas haja kacang nang kumamah tadi pina basah li'ir wan babau liur basi. Sakalinya aku tamakan kacang nang karas bakas diluakakan sidin,” ujar Palui kakalahan manyumpah-nyumpah dalam hati.