Kisah Palui Mangayu Sampai ka Kalambu

Gara-gara Tulamak tagapit batang di sungai Gampa, maka rami ai jadi pamandiran di kampung. Bubuhan babinian masing-masing mawaspadai lakinya, hati-hati kalo babisnis kayu. Cuntuhnya, si Tulamak sialan tagapit batang.

Hari itu babinian takumpulan marutit di pelataran rumah Palui, asing-asingnya mamandir kasus Tulamak tersebut.

“Kalo lakiku tatap haja pang gawiannya mangayu,” ujar bini Tuhirang

“Mangayu nang kaya apa?” takun bini Garbus handak tahu.

“Ya….lakiku manukar kayu sisibitan diwantilan. Kayu halaban balangiran, galam dan lain-lain, dibawa bulik ka rumah, diricik-ricik bapangkih,diikat lalu dijual gasan kayu api, malaran manambah panghasilan rajaki. Kada usah jauh-jauh ka sungai Gampa resikonya ganal!” ” ujar bini Tuhirang sambil mangibit burit bini Tulamak nang takarinyum.

Mimang kaya itulah, amun takumpulan sama babinian, pasti maungkai pangalaman masing-masing. Bini Tuhirang manaruskan pandirnya.

“Aku bahagia banar, salawas lakiku gawian mangayu ini,…hemm…iya tatap mengayu sampai ke kalambu.”

“Hau….! Dusta wan karamput, kada mungkin mangayu sampai ke kalambu”, ujar bini Palui kada parcaya.

“Ulun kada badusta, Ka-ai Itu nah…nang di dalam tapih laki ulun itu , tatap mangaras nang kaya kayu, Ka-ai,” ujar bini Tuhirang lihum maungkai rahasianya.

“Ha…ha…ha…umailah hibatnya laki ikam, mambawa kayu sampai ka kalambu”,ujar bini Garbus “lalu kayu apa?”

“Yaah…. karna ulun kasian wan cinta banar lawan laki ulun. Siang inya lapah mangayu, malamnya ulun hibur malamahiakan kayunya itu…naah!” ujar bini Tuhirang pina supan.

Maka ramailah di pelataran itu tatawana, sampai bini Garbus takantut-kantut wan tacicir kamihnya. Tabalujur Katu RT Palui datang.

“Napa pulang nang ditatawakan?” ujar Palui.

“Caaah, abahnya kada usah tahu ini pandiran buhan kami babinian haja, yaitu soal bisnis kayu mangayu,” ujar bini Palui sambil bagagawilan ka bini Garbus nang basah tapihnya.