Ambilkan Parangku

Hari Ahad, bagi bubuhan pegawai adalah hari perai alias hari libur. Tapi gasan Palui nang jadi Katua RT, kadada istilah perai. Buktinya, hari Ahad ngini Palui sibuk dirumah pambakal, marancanakan gutung ruyung membarasihi jalan kampung nang sabat banar. Dua talu ikung Katua RT lainnya sudah hadir.

“Rang, tulung ikam ka rumahku, ambilakan bandaku nang tatinggal. Tadi tu aku kalumpanan.” ujar Palui manyuruh ajudan hansipnya si Tuhirang.

Siap!” sahut Tuhirang sambil badiri nang kaya parajurit.

“Ayu ikam satumat datangi biniku, tulung ambilkan parangku dan bawakan kamari. Panting banar,” ujar Palui.

“Siap komandan!” sahut Tuhirang. ”Ikamlah Tuhirang, jangan ma ulu-ulu wan diaku, kalau kaina katulahan,” ujar Palui takarinyum lantaran disambat komandan.

Tuhirang mahancap basapida langsung bahadapan wan bini Palui.

“Nah….aku disuruh Katua RT. maambilakan parang, parlu capat, kubawa ka rumah pambakal”, ujar Tuhirang pina manggah mukuh bapaluhan.

“Parang? Parang nang mana? takun bini Palui.

“Aku jua kada tahu, “ujar Tuhirang. ”Lamun kudangar tadi di kalurahan, urang handak bagutung ruyung mambarasihi jalanan.”

”Kalu kaya itu, barangkali parlu parang parincahan atawa parang arit, atawa parang bungkul. Tapi kada salahnya, kujulungi haja katalu-talunya, kaya apa?”

“Akur, kada salahnya” ujar Tuhirang.

Bini Palui masuk ka dalam satumat inya kaluar mambawa butah baisi parang panjang, parang arit wan parang bungkul. Disambut Tuhirang lalu langsung capat basapida ka rumah Pambakal.

Takajut Palui malihat isi butah itu. Tabulalak matanya, hirang habang muhanya, amahan sarik. ”Mana perangkunya?”

“Itu haja nang dijulung bini ikam, Lui-ai, kadada nang lain,” jawab Tuhirang samakin bingung wan tapaluh dingin.

Palui manggalitir wan giginya mangarikut, tapi syukur masih kapala dingin. Palui manyabari hatinya, lalu ba-ucap bagamat; ”Wahai dangsanakku Tuhirang, bahwa nang ngarannya perangku itu ialah kartas timpil nang kaya matrai. Perangku itu

gasan manimpili ampluk surat- surat kiriman kita ka kantor Pos. Aku katua RT parlu sacapatnya mangirim surat liwat Kantur Pos,” Tuhirang kabingungan, apa bidanya parangku wan parang arit, parang panjang, wan parang bungkul, sahingga inya rasa mambungul.

“Amun kaya ini, jalasnya aku tasalah pandir. Ayuha aku babulik mambawa parang parang ini, kuhurupakan wan parangku kantur pos. Aku rela haja di sumpahi bini ikam. Aku manyasal, talanjur salah. Biar aku kada dibari apa-apa….asal….”

“Asal apa?” takun Palui nang sudah manurun rasa kasarikannya.

“Asal haja kanalput hidungku tatap bakukus “ujar Tuhirang marista diri parak tatangis.

Tapaksa-ai Tuhirang babulik karumah bini Palui maambil perangko pos, lalu diserahkan kepada Palui. Butah ba-isi parang-parang tarsabut dikembalikan jua ka bini Palui.